Εκατόν είκοσι έξι συνταγές, οι πλέον αντιπροσωπευτικές απ’ όσες συνηθίζουν οι Μοναχοί του Αγιώνυμου Όρους, από τη δίαιτα των οποίων αποκλείονται τα κρέατα, λευκά και κόκκινα. Οι μοναχοί του Αγίου Όρους επί διακόσιες ημέρες τον χρόνο νηστεύουν, οπότε ανάλογο είναι και το διαιτολόγιό τους. Ο συγγραφέας, απευθυνόμενος στους αναγνώστες του, τονίζει πως ότι επιδιώκει είναι να δείξουν περισσότερη προσοχή στην παραδοσιακή κουζίνα των Ελλήνων, τη λεγόμενη Μεσογειακή. «Στα φαγητά που παρασκεύαζαν και έτρωγαν οι γονείς μας και οι πρόγονοί μας. Αυτή είναι η Αγιορείτικη κουζίνα, που έμαθα να μαγειρεύω επί τριάντα τρία χρόνια. Οι ειδικοί τη χαρακτηρίζουν υγιεινή, Μεσογειακή, διαιτητική κτλ., εγώ δεν ξέρω πώς να την ονομάσω… Εσείς πάλι πείτε την όπως θέλετε, καλογερική, μοναστηριακή. Αγιορείτικη ή και παραδοσιακή. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι έχει ως βεβαιωμένο αποτέλεσμα λιγότερα τριγλυκερίδια και χοληστερίνη, συντελεί στη μείωση της αρτηριακής πίεσης, ενώ ταυτόχρονα μειώνει και τα λοιπά επιβλαβή».
Το πλήρως εικονογραφημένο βιβλίο επιμερίζεται σε τρία μέρη: α) Ψάρια, β) Όσπρια και λαδερά, και γ) Μαλάκια και Οστρακόδερμα. Προηγούνται των συνταγών δύο κείμενα, υπό τύπον εισαγωγής, του Θεόδωρου Ιωαννίδη και Θανάση Γεωργιάδη, και ακολουθεί ένα επίμετρο (Το Αγιώνυμον Όρος), κατατοπιστικό για τον αναγνώστη που δεν γνωρίζει το Περιβόλι της Παναγιάς. Καλογηρικά άσματα, πατερικά κείμενα, παροιμίες και λοιπά ψυχωφελή παρεμβάλλονται ανάμεσα στις συνταγές, διανθίζοντάς τες καταλλήλως.